Projekt wyrastał z przekonania o zasadniczej roli, jaką dla ludzkiej tożsamości odgrywa znajomość swojego miejsca i z poczucia odpowiedzialności za świat, który na naszych oczach odchodzi. Poprzez zapisanie pamięci ludzi chcieliśmy zachować ich życie, kulturę i wioskę dla następnych pokoleń, dać szansę przyszłym prawnukom mieć swoje mocne korzenie.

Dla uczestników projekt był z jednej strony doświadczeniem budowania więzi międzypokoleniowej ze starszymi ludźmi, a z drugiej warsztatem pracy badawczej. Projekt składał się z dwóch nurtów działań – wywiadów z mieszkańcami wsi o tym, jak to się kiedyś żyło w Teremiskach: jak się pracowało, świętowało, śpiewało i smuciło oraz z poszukiwań historii wsi w źródłach książkowych i dokumentach.

Zebrane opowieści, zdjęcia i pieśni znalazły swój wyraz w postaci spektaklu Opowieści Teremiszczańskie, którego premiera odbyła się w czasie 3. Spotkań Teatralnych w Teremiskach 2 maja 2008 roku w teatrze w Stodole w Teremiskach. Scenariusz spektaklu został wydany w postaci książki o tym samym tytule. W sierpniu 2009 została wystawiona druga, trzyosobowa, wersja przedstawienia o tym samym tytule, która poza Teremiskami pokazywana też była m.in. podczas Mikołajek Folkowych w Lublinie oraz w Instytucie J.Grotowskiego we Wrocławiu na zaproszenie Thomasa Richardsa, dyrektora Workcenter of Jerzy Grotowski and Thomas Richards mieszczącego się we włoskiej Pontederze.