Starewicz/ SzaZa

8 lipca koncert dla Puszczy w naszym Teatrze w Teremiskach zagrał duet Szamburski-Zakrocki SzaZa. Widzowie na żywo mogli obserwować jak powstaje niepowtarzalna, jedyna, tylko raz przed nimi właśnie komponowana muzyka do filmów niemych. A same filmy  Władysława Starewicza też były niezwykłe, mające sto lat animacje poklatkowe lalkowych obiektów, którymi były prawdziwe owady, ubrane w stroje i z akcesoriami. Połączenie odlotowych improwizacji SzaZy i zwariowanych animacji Starewicza zaczarowało widownię wypełniającą stodołę po brzegi.  

Władysław Starewicz

Ur. 8 sierpnia 1882 - pionier animowanego filmu lalkowego. Wychowywał w Kownie. Jeszcze gdy był chłopcem, objawił się u niego talent plastyczny: uprawiał malarstwo, rysunek i fotografię, zyskał nawet popularność jako karykaturzysta. Jego główną pasją było jednak kolekcjonowanie i preparowanie owadów, co jest nie bez znaczenia dla jego kariery filmowej. Gdy bowiem miał 28 lat, w swojej małej domowej pracowni, Starewicz dokonał oryginalnego eksperymentu, do którego przeprowadzenia zainspirowali go właśnie jego "podopieczni". Chciał sfilmować walkę żuków jelonków o samicę, ale zamierały one w bezruchu, gdy włączał reflektory - toteż uśpił je i sfilmował ich walkę: powstały filmik nie był już jednak dokumentem... "Rycerzy" ubrał w kostiumy, buty z cholewami, wyposażył w rapiery, zbudował stylizowaną dekorację. Konwencja, po którą sięgnął, jest niezmiernie ważna jako reprezentatywna dla jego późniejszej drogi twórczej, ale jednak nie ważniejsza niż sam sposób sfilmowania. Starewicz podzielił "ruch"
żuków na poszczególne fazy i wykonał zdjęcia klatka po klatce - a więc odkrył metodę poklatkową. Był to rok 1910. Przy realizacji filmów pomagała mu żona Anna i montażystka Maria Wodzińska (późniejsza kierowniczka działu montażu w wytwórni). 26 marca 1912 roku zaprezentował swój film o żukach jelonkach, owoc dwuletnich doświadczeń i poszukiwań. "Piękna Lukanida" to pierwszy w historii film lalkowy. Starewicz zapragnął niezależności twórczej. Nakręcił szereg filmów aktorskich: parodii obyczajowych i politycznych grotesek o wymowie antywojennej. W roku 1919 opuszcza Rosję i przez Konstantynopol, Rzym udaje się do Paryża. Wynajmuje willę w Fontenay Sous Bois, w której zakłada studio do realizacji filmów lalkowych. Powstające tu filmy były rozpowszechniane na całym świecie, nawet w Hollywood. Starewicz do dziś uważany jest wielkiego pioniera animacji poklatkowej i filmu lalkowego.

 SzaZa – Szamburski / Zakrocki

To muzycy, improwizatorzy, animatorzy, którzy od 1999 roku aktywnie działają na stołecznej scenie muzyki improwizowanej i sztuki niezależnej skupionej wokół wydawnictwa LadoAbc (www.ladoabc.com) oraz Stowarzyszenia Kulturalnego LADO. Na polu działalności interdyscyplnarnej SzaZa tworzy muzykę dla teatru, filmu, kina niemego, tańca współczesnego, słuchowisk, odczytów literackich, improwizacji lalkowych. W ramach cyklu „SzaZa ZapraSza” współpracowali min. z P. Cieplakiem, L. Bzdylem, K. Globiszem, M. Gokielim, Candelarią Saenz Valiente. Grali muzykę na żywo do pierwszych filmów Romana Polańskiego, eksperymentalnego kina małżeństwa Themersonów oraz animacji Władysława Starewicza.

Dzięki współpracy z Miastem Stołecznym Warszawa, Instytutem Kultury Polskiej w NYC, Studiem Filmowym Semafor oraz Instytutem Adama Mickiewicza i Filmoteką Narodową - muzycy zrealizowali wiele projektów interdyscyplinarnych na skalę międzynarodową. Odwiedzili min Islandię, Norwegię, Japonię, Chiny, Francję, Hiszpanię, Urugwaj oraz USA – trasa obejmująca Nyc, Ithaca, Austin, Boulder, Los Angeles, San Francisco, Seattle, Washington, Chicago. W Teatrze w Teremiskach grali już kilkakrotnie.